Literature

ସେ ବହୁ ପ୍ରତିଭାର ଅଧିକାରୀ।ଜଣେ ଆଦର୍ଶ ଶିକ୍ଷକ,ନାଟ୍ୟକାର, ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବେ ନିଜର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ସହିତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସାହିତ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ସେତୁ ରୂପେ ସେ 

ତାଙ୍କ ପିଲାଦିନ ଥିଲା ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଓ ଆନନ୍ଦମୟ।ଗାଁର ସେହି ପ୍ରାକୃତିକ ଶୋଭା,ଦଶହରା ଛୁଟିରେ ସାଙ୍ଗଙ୍କ ମେଳ,ଶରତ ଋତୁର ଆଗମନୀ ରୂପକ ବଉଳଫୁଲର ସଂଗ୍ରହରେ କଟିଥିଲା ଏହି

ନିଜ ଜୀବନର ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଥିଲା ପ୍ରେରଣା କିଛି ଲେଖିବାର।ସାନ ଭାଇର ମୃତ୍ୟୁ ଓ ମାତାଙ୍କ ମାନସିକ ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇବା ରୂପକ ବିଚ୍ଛେଦ

ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସମାଜରେ ଘଟୁଥିବା ଘଟଣା ଓ ସମସ୍ୟା ଉପରେ ସେ ନିଜର ଲେଖନୀ ଚାଳନା କରନ୍ତି।ମାତ୍ର ଅଷ୍ଟମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢ଼ୁଥିବା ସମୟରେ ତାଙ୍କ କବିତା କଟକ ଆକାଶବାଣୀରେ

ପିଲାଟିବେଳୁ ତାଙ୍କ ଜୀବନର ନିଅ ପଡିଥିଲା ପିତାମାତାଙ୍କ ସଂସ୍କାର,ସଂସ୍କୃତି ଏବଂ ଶ୍ରୀମାଙ୍କ ମାର୍ଗଦର୍ଶିକାରେ । ମାତା କାଞ୍ଚନଵାଳାଙ୍କ ପୁରାଣ ପଠନ, ମାର୍ଜିତ ବ୍ୟବହାର, ସ୍ପଷ୍ଟବାଦୀତା ଏବଂ ନୈତିକ

ଛୋଟ ବେଳୁ ସ୍ୱତଃପ୍ରବୃତ୍ତ ଭାବେ ଲେଖନୀ ତାଙ୍କର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା | ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢ଼ୁଥିବା ସମୟରେ “ଚିଠି” ନାମକ ଗଳ୍ପ ଲେଖି ସେ ଅନେକ

ବୟସ ମାତ୍ର ୧୮ । ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ଅହେତୁକ ଆଗ୍ରହ ଥିଲା । ଯାହାର ଫଳସ୍ୱରୂପ ମାତ୍ର ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରୁ ଓଡ଼ିଆ

ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ଲୋକଙ୍କ ମନରେ ଆଦର ଓ ଆଦ୍ଧୃତି କ୍ଷୀଣ ହୋଇଯାଉଥିବା ବେଳେ ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଯୁବପୀଢ଼ିଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ସାଜିଛନ୍ତି ସମ୍ବଲପୁରର ଯୁବ

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ଥିଲା ଅହେତୁକ ଆଗ୍ରହ । ତେଣୁ ସେ ଗପ ଓ କବିତାକୁ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦର ସହିତ ପଢୁଥିଲେ। ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ